ada vapuru

hop telekomcular, yandan çarklılar, napıyonuz?

gene kimse yok ortalıkta. ben biliyordum zaten böyle olacağını. aldınız erken erken dersleri, son sınıf derslerini de aldınız, noldu şimdi son döneme bir, iki ders bıraktınız da noldu?

paşa paşa normal programı takip edeydiniz, şimdi geliyodunuz okula, bi bahaneniz olacaktı. işe giren yok heralde içinizde? e tabi kriz, teğet geçse de, yarı zamanlı işler zorda. ya da teğetten kastı bu mu acaba? belki tersi olur yarı zamanlı işlere yarar?

şimdi ben düşündüm. bir iz bırakmamız gerek bu okulda, bu fakültede giderken. ne yapalım ne yapalım dedim, danıştım birkaş arkadaşa, söylediğim bütün fikirlere, afedersiniz, g.tleriyle güldüler. ne var gülecek anlamadım. ben de zaten, güldüren bir şey yapalım diyorum, fakülte girişine anıt dikelim demiyorum ki?

ben yine de fikirlerimi söylüyorum burdan, geri besleme almak acamıyla ona göre ha. (geribesleme :S)

1. dönem filmi.

bunu yapmaya, ortam da müsait, çalışacak gönüllü insan da var, şu da var bu da var. her şeyimiz var. şimdi bu nasıl ortak olacak, tabii ki herkes oynayacak bir şekilde. insan hangi filmde oynar, senaryosunu beğendiği filmde. ben mesela senaryosunu beğenmediğim filmlerde oynamam, oynamadım da. şimdi sizden istediğim biraz fikir atın bakalım ortaya, bir şeyler çıksın da, fazla vakit de yok önümüzde, çekelim bir şeyler.

2. mektupumsu bir şeyler.

işte bu komik ve saçma fikrim. ben diyorum ki, insanları bir kez tebessüm ettirsek, yeterince iz bırakmış oluruz. fakültede gülmüyor insanlar, en çok biz gülüyoruz. en çok da ne yaptık 4 yıl, güldük. o zaman, tebessüm ettirelim. ya da bir tebessüm bırakalım arkamızda. söyleyin bir sizce bu nasıl yapılır?

fikirlerinizi bekliyorum.

noterden tasdikli, fakülte öğrenci işlerinden onaylı vs. vs.

güzel olan fikirler, fakültede panolara asılacak, daha ne vaadedeyim.